It's not all beer and skittles

Is de eerste mooie uitspraak die ik heb opgevangen hier van de Kiwi's. En dat is niet het enige mooie, want Nieuw-Zeeland: wat ben je mooi. Een beetje zoals het nummer van Henk Westbroek: Zelfs je naam is mooi: Aotearoa. En zelfs het geld is prachtig, ieder briefje is een soort kunstwerk. Daarnaast vind je hier de meest vriendelijke mensen, prachtige natuur en wat vooral opvalt is de manier waarop hier wordt omgegaan met onze aarde. In ieder hostel word je aangemoedigd om te recyclen (soms staan er wel 5 prullenbakken en heb ik geen idee waar ik mijn bakje van bijv. de yoghurt in moet gooien), het licht uit te doen, de kraan dicht te draaien als je je tanden poetst en om een tas mee te nemen vanuit het hostel wanneer je boodschappen doet i.p.v. een plastic tasje te kopen in de supermarkt. Ik denk dat wanneer iedereen hier een voorbeeld aan zou nemen, de wereld er een stuk mooier uit zou zien.

Maar om terug te komen op de titel van deze blog; 'It's not all beer and skittles'. Mijn eerste vlucht van Amsterdam naar Hong Kong verliep weliswaar voorspoedig; 4 films gekeken omdat slapen niet lukte en slechts met een uurtje vertraging kwam ik aan in Hong Kong, de 14 uur durende overstap daarentegen verliep iets minder soepel. Nadat ik dodelijk vermoeid aankwam op de luchthaven besloot ik naar Victoria Peak te gaan voor een schijnbaar prachtig uitzicht over de stad. De leukste route zou zijn om het eerste stukje met de metro te doen en daarna de ferry te nemen... het stukje met de metro ging top, de ferry heb ik helaas nooit gevonden. Het Engels van de gemiddelde Chinees is niet echt om over naar huis te schrijven, dus ik kreeg vooral veel glazige blikken toegeworpen wanneer ik de weg vroeg naar de Ferry, of de Boat en met handen en voetenwerk kwam ik er ook niet uit. Na 1,5 uur door een bloedhete, vochtige stad te hebben gelopen besloot ik terug te gaan naar het vliegveld. Ik had geen zin om nog langer de weg te zoeken in een stinkende stad terwijl het zweet letterlijk over mijn rug liep.

Teruggekomen op het vliegveld verlangde ik vooral naar een douche en een bed. Maar omdat ik bang was dat mijn spullen zouden worden gestolen wanneer ik in slaap zou vallen op een bankje, besloot ik voor maar liefst 80 euro! een prive slaapkamer met badkamer te huren voor 3 uur. Ik heb eerst heerlijk geslapen en gedoucht, waarna ik nog een uur in de lounge mocht doorbrengen met onbeperkt eten en drinken. Voordeel: na dit prijzige avontuur was wel meer dan de helft van mijn overstaptijd verstreken en wist ik mij nog aardig te vermaken op het vliegvled. Uiteindelijk kwam ik 3 oktober rond 3 uur 's middags in mijn hostel in Auckland aan, welke ik wel meteen kon vinden dankzij de simkaart met internet die ik op het vliegveld van Auckland had gekocht (leve Google Maps). In Auckland heb ik voornamelijk geslapen en een beetje de stad verkend. Niet echt een mooie stad, zou dan ook niemand aanraden er langer dan 2 a 3 dagen te blijven.

Om weer bij het leuke gedeelte terug te komen: donderdagochtend begon voor mij gevoel mijn reis echt en vertrok ik met de Stray bus verder richting het noorden richting Paihia. Ik ben heel erg blij voor deze manier van reizen te hebben gekozen omdat de buscchauffeur je van alles vertelt over wat je onderweg ziet en daarbij ook achtergrondinformatie geeft over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland. Ook ontmoette ik twee andere Nederlandse meisjes, met wie ik de afgelopen 1,5 week ben opgetrokken. Het is altijd fijn om al het moois dat je ziet en meemaakt te kunnen delen met anderen. In Paihia had ik een super mooi hostel met een waanzinnig uitzicht over de baai met alle kleine eilandjes (Bay of Islands). In Paihia heb ik the Hole in the Rock cruise gedaan, waarbij je letterlijk door een gat in een rotsenpartij vaart en langs alle verschillende eilandjes komt en onderweg was er de kans om dolfijnen te spotten en er wellicht mee te zwemmen. Vrij snel kwamen wij een grote groep dolfijnen tegen die geruime tijd rondom de boot zwommen. Zelf mochten we niet het water in omdat er een baby dolfijn in de groep aanwezig was, welke elke 2 minuten moet worden gevoed omdat deze anders dood gaat. Wij zouden dat proces kunnen verstoren en daarom mochten we het water niet in, wat mij niet deerde want ik was allang blij deze mooie dieren van zo dichtbij heb kunnnen bekijken.

De dag erna heb ik vanuit Paihia een dagtocht gemaakt naar Cape Reinga, waar de Tasman Sea en Pacific Ocean elkaar ontmoetten en een belangrijke vuurtoren staat. Erg gaaf om te zien, je kon duidelijk het verschil in kleuren tussen de verschillende zeeen zien. Na de stop in Cape Reinga reden we verder richting 90 mile beach, waar we gingen sandboarden. Met een bodyboard mega hoge zandheuvels afsjezen. Super gaaf, wel heel zwaar om de heuvels steeds op te klimmen en het waaide behoorlijk wat garant stond voor heel veel zand in je ogen. Sandboarden staat gelijk aan heel veel plezier en heel veel zand, wat ik 3 dagen later nog steeds overal terugvond. Na het Sandboarden reden we over 90 mile beach, wat een officiele snelweg is in NZ, heel apart om over het strand te rijden. Midden op de 'snelweg' lag een zeehond lekker uit te rusten, de buschauffeur stopte zodat we allemaal een mooie foto konden maken van dit dier. Net voor terugkomst in Paihia maakten we nog een korte stop om wat fish and chips te verorberen, want na een dag van bijna 12 uur waren we allemaal vrij hongerig.

Na Paihia vertrok ik zondag (een week na mijn vertrek uit NL) weer richting Auckland. Ik heb nog 1 nacht overnacht in Whangarei, in een heel schattig hostel bij een ouder echtpaar, waarvan de man van origine een Nederlander was. Hij woonde ondertussen al ruim 60 jaar in NZ maar kon nog steeds Nederlands verstaan. Het hostel voelde aan als een familie huis, net of ik bij mijn eigen opa en oma op bezoek was en de eigenaar kende ook alle gasten bij de naam. Hij noemde mij steeds the short Dutchie, omdat ik voor een Nederlandse wel erg klein was volgens hem haha. 'S avonds ben ik met 3 anderen van het hostel met de auto naar de Abbey Caves gegaan om glowworms te bekijken. In totaal zijn we in twee grotten geweest en sommige stukken waren vrij moeilijk om te beklimmen en binnen 20 minuten waren mijn schoenen doorweekt en zat ik onder de modder maar wat was het het waard! De glowworms waren echt magisch, net of je naar de melkweg/ een gigantische sterrenhemel keek. Heel erg bijzonder!

De volgende dag vertrok ik richting Auckland om daar te overnachten om dinsdagochtend vroeg (10/11) te vertrekken naar Hahei, een kustplaatsje waar slechts 300 mensen wonen. Een paradijs op aarde, we hadden een hostel exclusief voor Stray travellers op een plek 100 meter lopen van het strand met een hele mooie chillplek met kampvuur. We bezochten Hot Water Beach, waar je je eigen hot spa pool kan graven omdat het strand op een plek ligt waar thermische activiteit is. Tussen eb en vloed komt dit stuk strand vrij, waardoor je een gat kan graven waaruit warm/heet! water naar boven komt. Buiten was het vrij koud om in je bikini rond te lopen (rond de 15 graden) dus warm water was welkom, maar op sommige plekken was het zo heet dat je je met gemak kon verbranden. Het was dan ook lang zoeken naar het perfecte plekje met niet te warm en niet te koud water.
'S avonds hadden we een BBQ met de hele Stray groep en hebben we gezellig rond het kampvuur gezeten. De dag erna hebben we 1,5 uur durende een hike gedaan (one-way) naar Cathedral Cove, echt alweer betoverend mooi. 'S avonds was er een mega mooie sterrenhemel te zien vanaf het strand, dus bewapend met dekens en dikke truien gingen we naar het strand om de sterren te bekijken. Heel erg mooi, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien, je kon zelfs de melkweg zien! Super bijzonder.

Na Hahei ben ik nu in Raglan aanbeland, waar ik mij bevind in een hostel midden in een subtropisch oerwoud. Raglan is de beste plek om te surfen in NZ, gisteren een poging gewaagd maar ze hadden helaas alleen vrij grote boards te huur dus niet echt geschikt voor mij. Alsnog was het leuk om weer even in de zee te zijn en een paar golven te pakken. Vandaag had ik in een rustig dagje om te wassen, en verder heb ik geprbeerd de rest van mijn reis een beetje te plannen, aangezien het de hele dag grijs, grauw en regenachtig was. Ook wel eens lekker een rustig dagje om even bij te komen. Volgende keer hoop ik wat sneller een computer tot mijn beschikking te hebben zodat ik niet zo'n mega lange blog hoef te schrijven met al mijn belevenissen tot nu toe haha.

Een knuffel vanuit het nu regenachtige maar hopelijk snel weer zonnige Nieuw-Zeeland!